قوله تعالى: أ فرأیْتمْ ما تمْنون (۵۸) چه بینید این آب زه که مى او کنید؟.
أ أنْتمْ تخْلقونه أمْ نحْن الْخالقون (۵۹)؟ شما آن فرزند میآفرینید یا ما آفریدگار آنیم.
نحْن قدرْنا بیْنکم الْموْت، ما اجلهاى شما باز انداختیم، مرگ بر شما تقدیر کردیم، و ما نحْن بمسْبوقین (۶۰) على أنْ نبدل أمْثالکمْ و ما نتوان نیستیم که امثال شما بر شما بدل آریم، و ننْشئکمْ فی ما لا تعْلمون (۶۱)
و شما را باز در صورتى دیگر آفرینیم، از هر صورت که خواهیم و شما ندانید.
و لقدْ علمْتم النشْأة الْأولى، و خود دانستهاید آفرینش اول، فلوْ لا تذکرون (۶۲) چرا آفرینش نخست در یاد نیارید؟
أ فرأیْتمْ ما تحْرثون (۶۳) چه بینید این کشت که مىورزید؟.
أ أنْتمْ تزْرعونه، شما آن را میرویانید، أمْ نحْن الزارعون (۶۴) یا رویاننده آن منم.
لوْ نشاء لجعلْناه حطاما، اگر خواهیم آن بر را کاه کنیم، فظلْتمْ تفکهون (۶۵) تا شما در نفریغ خوردن آیید.
إنا لمغْرمون (۶۶) آن رنج که در زمین بردیم بر ما تاوان آمد.
بلْ نحْن محْرومون (۶۷) بلکه ما را بىروزى گذاشتند.
أ فرأیْتم الْماء الذی تشْربون (۶۸) چه بینید این آب که مىآشامید.
أ أنْتمْ أنْزلْتموه من الْمزْن، شما آن را مىفرو آرید از میغ، أمْ نحْن الْمنْزلون (۶۹) یا ما فرو بارندگان آنیم؟.
لوْ نشاء جعلْناه أجاجا، اگر ما خواهیم آن باران را تلخ کنیم یا شور، فلوْ لا تشْکرون (۷۰) چرا از من آزادى نکنید؟
أ فرأیْتم النار التی تورون (۷۱) چه بینید این آتش که میاوروزید.
أ أنْتمْ أنْشأْتمْ شجرتها، شما میرویانید و مىفرا برآرید درخت آتش أمْ نحْن الْمنْشون (۷۲) یا ما آفریدگار آنیم.
نحْن جعلْناها تذْکرة، ما این آتش را یادگار کردیم.
و متاعا للْمقْوین (۷۳) و بکار دروایست دشتیان را.
فسبحْ باسْم ربک الْعظیم (۷۴) یاد کن بپاکى آن خداوند بزرگوار خویش را.
فلا أقْسم بمواقع النجوم (۷۵)، سوگند میخورم بافتادنگهها قرآن.
و إنه لقسم لوْ تعْلمون عظیم (۷۶) و این سوگندیست کاشک شما دانید که بزرگوار است.
إنه لقرْآن کریم (۷۷) این قرآنیست نیکو آزاده آسان.
فی کتاب مکْنون (۷۸) در نامه پوشیده نوشته و یاد داشته و شنیده.
لا یمسه إلا الْمطهرون (۷۹) نه پاسد آن را مگر پاک کردگان و پاکیزگان.
تنْزیل منْ رب الْعالمین (۸۰) فرو فرستاده است از خداوند جهانیان.
أ فبهذا الْحدیث أنْتمْ مدْهنون (۸۱) باین سخن مىدروغزن گیرید.
و تجْعلون رزْقکمْ أنکمْ تکذبون (۸۲) و روزى خویش آن میکنید که روزى ده را مىدروغزن گیرید؟
فلوْ لا إذا بلغت الْحلْقوم (۸۳) چرا آن گه که جان بگلو رسد.
و أنْتمْ حینئذ تنْظرون (۸۴) و آن گه شما مینگرید.
و نحْن أقْرب إلیْه منْکمْ، و ما نزدیکتریم باو از شما، و لکنْ لا تبْصرون (۸۵) لکن شما نمىدانید و نمىبینید.
فلوْ لا إنْ کنْتمْ غیْر مدینین (۸۶) ترْجعونها چرا اگر شما نه انگیختنىاید و پاداش دادنى آن جان را از گلو با پس نیارید، إنْ کنْتمْ صادقین (۸۷) اگر راست میگویید.
فأما إنْ کان من الْمقربین (۸۸) اما آن کس که از نزدیک کردگانست.
فروْح، او را آسایشى است و آسانى و زندگانى، و ریْحان، و روزیى و تن آسائى و بویى خوش، و جنة نعیم (۸۹) و بهشت بازید و ناز و شادى.
و أما إنْ کان منْ أصْحاب الْیمین (۹۰) و اما ایشان که از خداوندان راست دستاند.
فسلام لک منْ أصْحاب الْیمین (۹۱) تو رستى از اندوه خداوندان راست دست.
و أما إنْ کان من الْمکذبین الضالین (۹۲) و اما آن کس که از دروغ زن گیران است و گمراهان.
فنزل منْ حمیم (۹۳) فرو آمدن وى بر شرابى است از آب جوشیده.
و تصْلیة جحیم (۹۴) و رسانیدن او بآن.
إن هذا لهو حق الْیقین (۹۵) این سخن راست بىگمان است و گفتار درست.
فسبحْ باسْم ربک الْعظیم (۹۶).